De midden- en Oost-Europeanen die zichzelf niet kunnen redden.

Uit de praktijk van de Pauluskerk
Een Poolse man die de Pauluskerk bezoekt is dakloos, zwaar verslaafd aan alcohol en vertoont steeds meer verward gedrag. De kosters van de Pauluskerk hebben grote moeite hem om negen uur ’s avonds steeds weer op straat te zetten. De man vergeet alles. Waar zijn spullen liggen, en wat hij in de Pauluskerk komt doen. Op een gegeven moment vergeet hij zelfs te drinken. De Pauluskerk regelt een verblijf in het ziekenhuis, waar de artsen Korsakov constateren. De man krijgt een flinke dosis vitamine B, en als hij is opgeknapt staat hij weer op straat. Er is geen opvang.

In de Pauluskerk zien wij de groep dakloze mensen met een Midden- Oost- en Zuid-Europese achtergrond groeien. Steeds vaker kampen zij bovendien met lichamelijke en geestelijke problemen, die gedurende hun verblijf in de Pauluskerk verder toenemen.

De meeste mensen kwamen naar Rotterdam op zoek naar werk, maar banen zijn niet te vinden, of eindigen na een bepaalde periode. Vaak is hun huurcontract gekoppeld aan het arbeidscontract, waardoor mensen met hun baan meteen ook hun woning verliezen. Sommigen zijn slachtoffer van huisjesmelkers, kunnen de hoge huren niet betalen en belanden op straat. Behalve deze groep arbeidsmigranten is er ook een groeiende groep mensen met psychiatrische problemen die ‘doelloos’ door Europa zwerft. En strandt in Rotterdam.

Deze mensen zijn uiterst kwetsbaar. Vaak verslaafd aan alcohol en soms ook aan harddrugs, waaronder cocaïne en heroïne. Door het leven op straat en het middelengebruik verslechtert hun lichamelijke en geestelijke gezondheid. Verwardheid neemt toe en psychiatrische problemen verergeren.Hulpverleners staan met lege handen. De gemeente Rotterdam biedt geen opvang en hulp voor deze mensen. De enige mogelijkheid die rest is afwachten tot de problemen nóg verder uit de hand lopen. Dan kan eventueel een gedwongen opname worden geregeld (met een IBS). Of (na meestal lang wachten) een rechterlijke machtiging. Daarna is het maar hopen dat de betreffende persoon nog traceerbaar is.