Solidariteit was er ook tussen de teams onderling. We hadden warme contacten met SP-team o.l.v. Sharon Gesthuizen, Ikea-team, team Hogeschool Den Haag, en vele anderen. Ons doel was hetzelfde en dat gaf grote saamhorigheid.
Het was wel weer een uitputtingsslag, zeker voor ongetrainde lopers zoals wij van het Paulusteam. Maar ja, vluchtelingen krijgen meestal ook niet de kans om te trainen. Bovendien hebben zij geen rustplekken met warme ontvangst en koffie, broodjes en EHBO. Zij voelen zich opgejaagd, angstig en ongewis over hun toekomst. Wij kunnen na afloop weer naar onze veilige plekken.

We hebben in elk geval een nachtje een beetje meegevoeld. Zeker met zo’n team vooral bestaande uit vrijwilligers van de Pauluskerk. Vaak zelf vluchteling en soms ook nachtelijke vluchttochten meegemaakt of in elk geval bekend met de vele verhalen van bezoekers van de Pauluskerk.

Onderweg kregen we nog interviews. Van radio 2, die de hele nacht meeliep/fietste met de nacht van de vluchteling en radio Rijnmond. Ook vanwege het feit dat we (vooral Ineke Palm) zoveel geld hebben opgehaald.Net als vorig jaar kwamen we weer in de achterhoede. O.a. vanwege onze matige conditie. Er waren blaarbehandelingen nodig voor Rebecca en later voor Amrita. Een van onze dames viel helaas halverwege uit, heup op slot, we hebben haar overgedragen aan iemand van de organisatie. Een ander viel 6 km voor finish uit, ook zware heupproblemen, we hebben haar afgezet bij station Rijswijk. De Pauluskerk laat niemand achter. We zijn alle zeven tot het uiterste gegaan. Voor onze sponsors en vooral voor de vluchtelingen. We gingen niet hard, we kwamen vrijwel als laatste binnen, om 11 uur. Dus onze sponsors kregen waar voor hun geld, we hebben elf uur gelopen voor de 10.000 euro. Genoten hebben we van de natuur en het ontluiken van de dag. De organisatie heeft een prachtige tocht uitgezet. Als het langzaam licht wordt en de vogeltjes gaan fluiten geniet je, ondanks de helse pijnen overal in de lichaam.
Eindelijk kwam de laatste rustplek, 7 km voor het einde. Altijd gezellig met een groot vuur, soep en ijsjes en veel aanmoediging. De laatste 7 km zijn slopend. Daarom ook is er denk ik veel aanmoediging op de stoep van de organisatie: houd vol, nog 5, nog 4, nog 3, nog 2, nog 1…, bloemen van kinderen op de laatste halve km. Het is flink verbijten, de benen willen niet meer maar het moet. En dan – eindelijk – het eindpunt. De beer en het warme onthaal van de organisatie. Even bijkomen op de trappen achter het Humanity-huis. We kregen een heerlijk ontbijt. Wat over was mochten we weer meenemen voor Pauluskerk.

We hebben ruim 10.000 euro opgehaald met de Pauluskerk. We danken alle sponsoren die hieraan bijgedragen hebben!
Kinderen die bommen, kou en honger overleven en met hun familie de overtocht wagen en dan soms verdrinken in de Middellandse Zee. Zoals dat kleine meisje, in fleurige kleertjes, dat

treurige bloempje van onze Westerse beschaving. Terwijl de omringende landen miljoenen vluchtelingen opvangen, biedt Nederland 250 Syrische vluchtelingen plek en overtocht. Zodat de overige wanhopige mensen hun toevlucht moeten nemen tot gammele bootjes en mensensmokkelaars. Als we met ons geld maar een vluchtelingenkindje dat verdrinkt in de zee, kunnen voorkomen, is dat in elk geval iets. Er is veel meer nodig. Maar dat weet u.