Loop mee met ‘Rotterdam voor Vluchtelingen’
Ook dit jaar lopen we weer voor de vluchtelingen, met team ‘Rotterdam voor Vluchtelingen.’ Loop je mee? Vanwege Corona dit jaar geen Nacht van de Vluchteling, maar maken we samen digitaal kilometers met de NVDV-app van stichting Vluchteling. Gelukkig, want steun voor de vluchtelingen is harder nodig dan ooit! Via de app kun je je aanmelden en meelopen.
Ongedocumenteerd in Nederland
In Rotterdam leven naar schatting zo’n 10.000 tot 15.000 mensen zonder geldige verblijfspapieren. De meesten van hen overleven op eigen kracht. Een klein deel redt het niet zelf en klopt aan bij de Pauluskerk voor hulp.
Wie is ‘uitgeprocedeerd’ heeft geen recht op sociale voorzieningen of andere overheidssteun. Sinds ongeveer vijf jaar is er een bed,- bad, – en broodregeling (inmiddels LVV geheten): basale opvang en begeleiding voor mensen zonder (verblijfs)status. Maar die opvang is tijdelijk en onder voorwaarden. Lang niet iedereen komt in aanmerking. Mensen voor wie na anderhalf jaar geen oplossing is gevonden, worden terug gestuurd de straat op. Of in detentie gezet.
Al deze mensen zijn volledig afhankelijk van welwillende burgers, vrienden, kennissen of kerken. Ze hebben geen recht op een woning, of opvang, geen recht op sociale voorzieningen en mogen niet werken of studeren. Veel mensen ervaren dat hun leven stil staat. Dat zij wachten tot het leven kan beginnen, vaak jaar in jaar uit. ‘Als ik in de toekomst kijk zie ik niets’, horen we vaak in de Pauluskerk.
De wetgeving van de Nederlandse overheid is gebaseerd op het idee dat mensen vanzelf wel zullen vertrekken als je hen zelfs de minimale middelen van bestaan ontzegt. Maar dit ‘uitrookbeleid’ blijkt niet te werken. Integendeel. Mensen worden afhankelijk, apathisch en depressief en blijven vastzitten in een uitzichtloze positie.
In Nederland gaat het om 1500 tot 2000 mensen die écht hulp nodig hebben. Ze mogen hier niet blijven, maar willen, durven of kunnen niet terug naar waar ze vandaan komen. Bijvoorbeeld omdat zij niet kunnen bewijzen wie ze zijn, of omdat het land van herkomst hen niet als staatsburger erkent. Sommige mensen zijn oud en ziek, dementerend soms, of gewoon versleten, of zijn al decennia lang hier en hebben niets meer in hun geboorteland: geen familie, geen vrienden, zelfs geen kennis meer van de taal. Mensen zoals Moussa, Mohammed en Ben Said.
De Pauluskerk helpt mensen weer perspectief te vinden. We helpen met opvang, onderdak en juridische hulp, met steun in het levensonderhoud en hulp bij terugkeer. In gesprek met mensen zoeken we naar openingen, om uit de situatie van uitzichtloosheid te komen en duurzame oplossingen te vinden. Of die nu hier zijn, of in land van herkomst. Voor ons staat het perspectief van de vluchteling altijd voorop!