‘Waarom kan de mens dat paradijselijke, goddelijke niet vinden in het leven wat we nu hebben?’ Het leven op aarde is voor Arslan verkeerd en niet logisch. We lijken niet te begrijpen hoe we moeten leven. De destructieve, hebzuchtige kant van de mens maakt het leven op aarde onnodig zwaar. We leven toe naar het moment na onze dood, als de hemel ons zal opnemen in het paradijs. Arslan creëert daarom in zijn schilderijen een eigen realiteit.

Arslan kiest plaatsen uit waar hij een goede herinnering aan heeft en waarop hij zijn droomwereld kan projecteren. Daarmee begeeft hij zich als het ware op een schommel, waarbij hij vanuit de realiteit beweegt naar deze omschreven droomwerelden – en weer terug. Daarvoor moet hij afstand doen, van mensen, maar ook van zijn eigen persoon. Hij breekt af wat was, om daarna weer te ontdekken wat het is om mens te zijn. En om in die omstandigheid het goddelijke hier op aarde terug te vinden. Ieder werk wat hij produceert, is als het ware een openbaring, een geheim weergeven, een massage voor de ziel. Op zoek naar het moment, waarin schoonheid zich onthult.

De engel komt en raakt met zijn voet de grond, er gebeurt iets wonderlijks. Daarmee ontroert Arslan ons en raken wij wellicht geïnspireerd om open te staan voor de wonderen om ons heen.

Artist Talk: Maandag 14 mei, 13.45 uur, op het Kerkplein