Tachtig jaar na de eerste, internationale conferentie over vluchtelingen, in het Franse Evian, is er in het Europees vluchtelingenbeleid weinig veranderd. Ook vandaag de dag worden mensen gemarteld in vluchtelingenkampen, en sterven mensen er een (geplande) hongerdood.

Onderzoeksjournalist Linda Polman, schreef het boek ‘Niemand wil ze hebben’, over  het Europees Vluchtelingenbeleid sinds 1938. Op 15 mei sprak ze over het thema in de Pauluskerk. Ze nam toehoorders ‘mee op reis’ van Evian naar de naoorlogse kampen in West-Europa voor vluchtelingen vanachter het IJzeren Gordijn, via de ‘veilige enclaves’ op de Balkan in de jaren
negentig, naar de megavluchtelingenkampen op het Afrikaanse continent waar de UNHCR Europa’s ‘containmentbeleid’ implementeert: het ‘inkapselen’ van het vluchtelingenprobleem. De ‘reis’ eindigt op het Griekse Lesbos: het epicentrum van de grootste Europese vluchtelingencrisis sinds 1938.
Polman riep op tot een humaan vluchtelingenbeleid, het delen van de rijkdommen die Europa kent, ‘een rijk en welvarend eiland in een wereld die in vuur en vlam staat’  en pleitte ervoor om terug te keren op  de heilloze weg die Europa is ingeslagen om te bouwen aan een Fort Europa, zowel in het belang van vluchtelingen en migranten als van Europa zelf.
De organisatie van deze avond was in handen van de Pauluskerk en Welkom Onthaal.