‘De bezoekers hebben ook geen keus!”

— Nelleke  (70), vrijwilligster Open Huis sinds 2017

In het begin van de coronacrisis was ik wel bang om corona op te lopen, maar ik heb nooit getwijfeld of ik wel of niet zou komen. De bezoekers hebben ook geen keus, dus ik wilde ze perse niet in de steek laten. Zelf heb ik een ongeluk overleefd, ik ben genezen van kanker: Je hebt nou eenmaal niet alles in de hand in het leven.  Dat motiveerde mij om te komen.

De sfeer is altijd goed gebleven. Over het algemeen houden de bezoekers zich aan de regels. Niet elke bezoeker komt met een mondkapje de trap op naar het Open Huis. Maar als je een keer vriendelijke vraagt of iemand zijn mondkapje (beter) op wil doen, dan geeft dat meestal geen problemen. Eenmaal op een plekje zitten, mag hij ook weer af.

Het valt me wel op dat de bezoekers heel moe zijn en een stuk drukker  in hun gedrag. Ook zie ik meer bezoekers uit Oost-Europa. Voor alle bezoekers zijn het moeilijke tijden. Hun bestaan is vaak al onzeker en nu komt die coronacrisis er bovenop. Dat maakt het dubbel zo zwaar.

In het begin was het  een beetje roeien met de riemen die we hadden. Er waren nog geen mondkapjes of handschoenen. Nu zijn er meer beschermingsmaatregelen.  Rondom de koffiekarren staan schermen en wij schenken nu met handschoenen aan de suiker en melk in de kopjes zodat niet iedereen er aan kan zitten. Dat helpt om veilig en met plezier te werken.