“In 1982 stapte ik op de boot van Marokko naar Frankrijk. Ik was 17. In Marokko was ik in een weeshuis opge­groeid. Mijn beide ouders zijn jong overleden. Andere familleden heb ik nooit gezien. Ik weet dat ik ergens in Casablanca ben geboren, maar in welke straat of wijk, dat is niet meer te achterhalen. Ik heb geen geboortebewijs of paspoort.
Als jonge jongen vond ik in Frankrijk makkelijk werk. In restaurants en in de bouw. Daarna verhuisde ik naar Amsterdam. Daar kon ik een mooi leven opbouwen. Ik had een vriendin en een huis. Ik werkte in een restaurant en speelde bij een voetbalclub. Maar toen kwam de gemeente. Ons huis zou worden gesloopt. Een nieuw huis kon ik alleen krijgen als ik een pas­ poort kon laten zien. Dat was een probleem. Ik raakte alles kwijt.
Zonder geboorteakte ben je nergens. Marokko erkent mij niet als staatsburger. In Nederland mag ik niet zijn. Met mij ging het bergafwaarts. Ik ging gebruiken, alles wat voorhanden was, alcohol, coke, heroine. Niet omdat het lekker is, maar gewoon om te kunnen vergeten. Ik belandde in Rotterdam en kwam in de Pauluskerk terecht, waar ik mocht slapen. Later kon ik in een woning, waar ik samen woonde met iemand die veel drugs gebruikte. Ik zelf was daar inmiddels godzijdank vanaf. In dat huis werd gehosseld en gedaan, het was geen goede omgeving.
Toen het huis werd opgedoekt kon ik naar de nachtopvang, die zat toen nog aan de Waalhaven. Maar ook dat is geen plek waar je lang kan zijn. Mensen met grote problemen en veel agressie. Ik sliep er niet, voelde me steeds verder in het nauw gedreven. Op een bepaald punt word je gewoon gek. Ik werd zelf agressief en tartte de politie. ‘Alsjeblieft, zet me in een cel’, dacht ik, ‘dan heb ik tenminste rust.’
Nu slaap ik boven in de Pauluskerk. Ik wil maar een ding: een verblijfsvergunning. Een normaal leven. Iets opbouwen, zonder dat het daarna meteen weer wordt afgebroken omdat ik geen paspoort heb. Ik ben nu 60. Misschien kan het nog. Ik wil positief denken, niet op­ geven.”

De Pauluskerk regelt onderdak voor Ben. Hij werkt ook als vrijwilliger voor de Pauluskerk